این چند رووز که خوونه هستم...احساس کرختی میکنم...
صبح ها ساعت ۱۱ بیدار میشم....البته امرووز به ۱.۳۰ رسید...
میام نت...
ناهار...
خواب...
نت...
شام...
خواب...
و اینه تکراره هر رووزه من...!
دلم واسه همه رووزای پر انرژیم تنگ شده...
احساس میکنم دارم برمیگردم به رووزای افسردگیم...
پی.خودم.نوشت: دووست دارم تنها باشم...لااقل اینطور میتونم بیشتر روو اهدافم متمرکز باشم...